01-29-2012, 08:31 AM
Hypertext Markup Language (HTML ) belgelerin birbirlerine nasıl bağlanacaklarını ve belge içindeki metin ve resimlerin nasıl yerleşeceklerini belirleyen ve etiket (tag ) denilen kod parçalarından oluşan bir sistemdir. Belgeleri birbirlerine bağlamak için kullanılan Hypertextler oldukça güçlüdürler. Internet üzerinde yaşayan World Wide Web (Kısaca WWW ya da Web ), HTML sisteminin arkasında etkileşimli, çok platformlu, multimedia ve client/server uygulamaları yaratmak için kullanılır.
Web, formatlı metinler, ses ve resimlerden oluşan "yaşayan" belgelerden oluşur. Bu belgeler Webspace denen alanları oluşturur. Bir webspace tipik olarak,home page etrafında biriken linkli sayfalardan oluşur. Bu linkler webspace içinden bir iç adres ya da dış kaynaklı bir adres olabilir. Bir home page ise bilgi paylaşımını sağlamak için kullanılan bir sanal buluşma ortamı durumundadır.
Aslında HTML bir programlama dili değildir. Programlama dili, bir seri prosedür ve açıklamadan oluşur ve genelde dış bir veriye ulaşmayı amaçlar. Bir HTML belgesi ise, başlı başına verinin kendisidir. HTML veriler içine yerleştirilen "tag" parçaları, metnin, dolayısıyla belgenin, okuyan tarayıcı (browser )tarafından verileri nasıl işleyeneceğini belirler.
Geleneksel yayıncılıkta, yazar içeriği editöre verir ve editör bu içeriği düzenleyerek, basım için hazırlar. En son işlem olarak belge basılır. Bu işlem Web ve HTML yardımı ile yazar ve editör aynı kişidir ve oluşturulan belgeler Web server üzerinden yayınlanır. Bir başka fark, yapılan iş okuyuculara dağıtılmaz,okuyucular tarafından ziyaret edilir. Yaratılan belgeler okuyucunun tarayıcısında, bilgisayarın ortamına göre ve yaratıcının istediği şekilde görüntülenir.
Teknik olarak HTML, Standard Generalized Markup Language (SGML ) Document Type Definition (DTD ) olarak tanımlanır. SGML ilk olarak IBM tarafından 1960ların sonlarında, değişik bilgisayar ortamlarında belge taşıma sorununa çözüm olarak GML (General Markup Language ) olarak geliştirilmiştir. Zaman içinde GML, SGML olarak International Standards Organization (ISO ) tarafından standart haline getirildi. (Referans numarası: ISO8879:1986 )
Bir SGML belgesi üç ana parçaadan oluşur. İlk parça, tag ile normal metni birbirlerinden ayırmak için hangi karakter setinin kullanılacağını tanımlar. İkinci parça, etiketlerin uygun olarak kullanılacağı belge tipini tanımlar. Üçüncü parça ise, belgenin asıl metnini ve işaret etiketlerini içerir. Bu üç parçanın hepsiaynı fiziksel dosya içinde olmak zorundadırlar. Bütün HTML tarayıcıları aynı SGML karakter setini ve belge tipini kabul ederler, böylece kullanıcı yalnız metin içeriğini düşünür.
Bütün HTML etiketleri "<" ve ">" işaretleri arasına yazılır. Bazıları tek olarak kullanılır,
Web, formatlı metinler, ses ve resimlerden oluşan "yaşayan" belgelerden oluşur. Bu belgeler Webspace denen alanları oluşturur. Bir webspace tipik olarak,home page etrafında biriken linkli sayfalardan oluşur. Bu linkler webspace içinden bir iç adres ya da dış kaynaklı bir adres olabilir. Bir home page ise bilgi paylaşımını sağlamak için kullanılan bir sanal buluşma ortamı durumundadır.
Aslında HTML bir programlama dili değildir. Programlama dili, bir seri prosedür ve açıklamadan oluşur ve genelde dış bir veriye ulaşmayı amaçlar. Bir HTML belgesi ise, başlı başına verinin kendisidir. HTML veriler içine yerleştirilen "tag" parçaları, metnin, dolayısıyla belgenin, okuyan tarayıcı (browser )tarafından verileri nasıl işleyeneceğini belirler.
Geleneksel yayıncılıkta, yazar içeriği editöre verir ve editör bu içeriği düzenleyerek, basım için hazırlar. En son işlem olarak belge basılır. Bu işlem Web ve HTML yardımı ile yazar ve editör aynı kişidir ve oluşturulan belgeler Web server üzerinden yayınlanır. Bir başka fark, yapılan iş okuyuculara dağıtılmaz,okuyucular tarafından ziyaret edilir. Yaratılan belgeler okuyucunun tarayıcısında, bilgisayarın ortamına göre ve yaratıcının istediği şekilde görüntülenir.
Teknik olarak HTML, Standard Generalized Markup Language (SGML ) Document Type Definition (DTD ) olarak tanımlanır. SGML ilk olarak IBM tarafından 1960ların sonlarında, değişik bilgisayar ortamlarında belge taşıma sorununa çözüm olarak GML (General Markup Language ) olarak geliştirilmiştir. Zaman içinde GML, SGML olarak International Standards Organization (ISO ) tarafından standart haline getirildi. (Referans numarası: ISO8879:1986 )
Bir SGML belgesi üç ana parçaadan oluşur. İlk parça, tag ile normal metni birbirlerinden ayırmak için hangi karakter setinin kullanılacağını tanımlar. İkinci parça, etiketlerin uygun olarak kullanılacağı belge tipini tanımlar. Üçüncü parça ise, belgenin asıl metnini ve işaret etiketlerini içerir. Bu üç parçanın hepsiaynı fiziksel dosya içinde olmak zorundadırlar. Bütün HTML tarayıcıları aynı SGML karakter setini ve belge tipini kabul ederler, böylece kullanıcı yalnız metin içeriğini düşünür.
Bütün HTML etiketleri "<" ve ">" işaretleri arasına yazılır. Bazıları tek olarak kullanılır,
gibi, bazıları ise açma-kapama olarak kullanılırlar,>B>Dikkat! >/B>gibi.
Dikkat etmeniz gereken nokta: Bütün başlama kodları "<" ve ">" işaretleri arasında, bitirme kodları da "" işaretleri arasında olmalıdır. Bunların eksik yazılması, sayfanın biçimsiz görünmesine neden olur.
Örnek:
Code:
<TITLE> Ornek Web Sayfasi </TITLE>
<option>Seçiminizi Yapın: </option>
onu yaparsanız forumda HTML kodları çalıştırır.
